Wat ben ik waard? En hoe bepaal ik dat?

Hoe bereken je een goed uurtarief voor jezelf?

We hebben een vraag binnengekregen van een arts:

“Ik ben zelfstandig als huisarts, maar dat telt natuurlijk niet echt als ondernemen. Toch wordt het binnenkort anders. Dit jaar studeer ik af als arts Musculoskeletale Geneeskunde (MSK-arts). Dit betekent dat ik voor het eerst geld moet gaan vragen aan mijn patiënten. MSK-artsen hebben het vaak druk en er is een groot aanbod aan patiënten. Toch vind ik dat ik redelijk moet zijn in mijn prijzen. Kortom: wat ben ik waard en hoe bepaal ik dat?

Het is een hele specifieke vraag, maar natuurlijk lopen niet alleen artsen tegen dit probleem aan. Ook zelfstandigen in andere contactberoepen moeten hun waarde bepalen. Maar hoe bepaal je hoeveel je waard bent?

Wat is het eindresultaat waard?

Toen Albert begon als psycholoog moest hij ook een tarief voor zichzelf bepalen. Hij vond het soms heel lastig om geld te vragen. Bijvoorbeeld aan een moeder in de bijstand. Die had helemaal geen geld, maar wel een probleem. Albert zei dan: “Heb je een moestuin? Neem dan maar een bos wortels mee.”

Maar als hij met zijn kinderen een dagje naar de Efteling wilde, kon hij niet betalen met een bos wortels. Albert heeft lange tijd met zijn tarieven geworsteld en heeft daar echt in moeten groeien. Dat had veel te maken met waarde. En dan vooral eigenwaarde.

Op een gegeven moment had Albert een ondernemer als client die hem enorm heeft geholpen. Hij zei: “Albert, ik betaal jou niet als uurtarief, maar ik betaal jou voor het eindresultaat. En het eindresultaat is me heel veel waard.” Dat heeft Albert enorm geholpen in zijn perceptie.

In plaats van dat hij alleen uitging van een tarief per uur, is hij meer gaan kijken naar het probleem dat hij oplost voor zijn cliënten en wat dat hen waard is.

Deze zelfde manier van denken, geldt ook als je arts bent. En al helemaal als je heel specifiek een bepaalde techniek gebruikt. Stel je voor dat mensen jarenlang rugklachten hebben. Het is ze dan vaak heel veel waard om van die rugklachten af te zijn. Misschien functioneren ze niet meer goed als ouder of op het werk. Of ze kunnen niet meer sporten. De meeste mensen zouden zo 5000 euro over hebben om van die klachten af te zijn.

De psychologie achter het vragen van een uurtarief

Mensen hebben een hele rare emotionele binding met geld en waarde. Misschien is het je wel 5000 euro waard om van je rugklachten af te komen. Maar als je het dan gaat omrekenen naar een uurtarief, gebeurt er iets heel raars en vind je het toch veel geld.

Ook als mensen beginnen met ondernemen begint er vaak iets raars. Een soort ondernemersvirus. Als consument vinden ze het heel normaal om producten te kopen en daar geld voor te betalen. Ze vinden het heerlijk om via Google iets te zoeken waar ze behoefte aan hebben en dan op een advertentie te klikken om het product te voorkomen. Of om in de winkel iets te kopen wat je niet van plan was, maar vanwege een aanbieding kon je het niet laten liggen.

Als consument vinden we dit allemaal prima. Maar als je dan naar de Kamer van Koophandel gaat en je inschrijft als ondernemer, komt er ineens een storing in je brein. Je durft plots niet meer te verkopen, omdat je bang bent dat je andere mensen lastigvalt door geld te vragen. Of dat je mensen lastigvalt door ze een korting of promotie toe te sturen.

Tonny heeft als businesscoach gemerkt dat veel ondernemers problemen hebben met sales doen. De meeste ondernemers hebben er een hekel aan om hun product te verkopen. En als ze aan het verkopen zijn, dan hebben ze de korting al gegeven, voordat iemand reageert op hun eerste aanbod. Ze willen de ander niet tot last zijn.

Het is belangrijk om dit voor jezelf te doorbreken. Je moet je als verkoper emotioneel losmaken van geld als het over de waarde van jouw diensten gaat. En al helemaal als het gaat om de waardering van je eigen tijd.

Je uurtarief berekenen op basis van gemiddelden

Mensen hebben de neiging om zichzelf te vergelijken met anderen. Dat geldt ook als het gaat om uurtarieven en de waarde die ze zichzelf toekennen. Daarom hebben we een aantal gemiddelde tarieven opgezocht.

 Wat krijgt de gemiddelde zelfstandige vrachtwagenchauffeur per uur? 30 euro

Wat krijgt de gemiddelde zelfstandige tegelzetter per uur? 35 euro

Een verpleegkundige? 40 euro

Een journalist? 70 euro

Een ICT-consultant? 125 euro

Een interim manager? 150 euro

Een advocaat? 170 euro

Voor een arts is het gemiddelde brutosalaris per maand 6400 euro. Voor 168 uur. Albert heeft al deze cijfers opgezocht en tot cijfers achter de komma uitgerekend wat onze arts ongeveer zou moeten vragen. Ten minste, gebaseerd op de gemiddelde cijfers.

Een goed uurtarief bepaal je echter niet op basis van wat andere mensen verdienen, maar van wat jij zelf waard bent. Er komt veel meer bij kijken dan alleen wat gemiddelde cijfertjes.

 Zeker in coronatijd zien we steeds vaker de publieke opinie dat artsen en verpleegkundigen zwaar onderbetaald worden. Soms werken ze 60, 70 of zelfs 80 uur per week. Als je dan ziet wat hun gemiddelde salaris is, is dat absoluut niet in verhouding.

De grote vraag is waar je jezelf mee vergelijkt. Waarom verdient een advocaat gemiddeld 170 euro, terwijl een arts met eenzelfde universitaire opleiding maar 80 euro? Waar heeft dat mee te maken?

Waarop zijn uurtarieven gebaseerd?

In eerste instantie worden uurtarieven bepaald op basis van marktwerking. Daar waar vraag is, komt aanbod. En als er veel aanbod is, gaan de prijzen met elkaar concurreren. En als er weinig aanbod is, gaan de prijzen juist omhoog. Dat is de basis.

Op een gegeven moment speelt ook je expertise een rol. Stel, Tonny loopt al jaren rond met een probleem: elke avond piekert hij een paar uur. Hij komt één sessie bij Albert en het probleem is in één keer voor altijd verholpen. Albert stuurt vervolgens een factuur van 20.000 euro voor een half uur coaching. Tonny kan dan zeggen: “Dat vind ik te duur voor een half uur.” Maar je kunt op dat factuur ook een specificatie maken. Half uur coaching: 100 euro. Weten welke coaching te geven: 19.900 euro.

Bij advocaten en artsen werkt het op dezelfde manier. Je investeert een groot deel van je leven om een bepaalde expertise te krijgen. Je neemt vervolgens een enorme bagage met je mee, zodat je in het heetst van de strijd weet wat je moet doen.

Als een advocaat precies weet welke wet voor jou van toepassing is, betaal je niet voor het advies over deze ene wet. Je betaalt voor alle kennis die hij mee de ruimte in heeft genomen om zeker te weten dat hij het juiste advies geeft. En dat geldt voor een arts ook.

In de medische wereld ligt het misschien wat gevoeliger, omdat je jezelf verrijkt aan het leed van anderen. Het voelt misschien niet helemaal goed om geld te verdienen aan mensen die last hebben van hun rug en dat niet helemaal vergoed krijgen van hun zorgverzekeraar. Maar je moet jezelf ook niet uitvlakken. Als jij een groot deel van je leven hebt geïnvesteerd om een bepaald vak te leren en er zijn maar weinig mensen die dezelfde opoffering hebben gemaakt, dan mag je daar ook voor beloond worden.

Bepaal je uurtarief op basis van jouw leven

Wat voor uurtarief je gaat hanteren, hangt vooral af van wat jouw eigen ambitie is. Wat zou jouw levensstandaard moeten zijn? Hoeveel wil je werken per maand? En hoeveel wil je verdienen? Wanneer wil je stoppen met werken? En wat voor leven wil je je gezin geven? Ben je tevreden met Ponypark Slagharen of wil je elk jaar verre reizen kunnen maken met je gezin. En wil je je kinderen kunnen laten studeren?

 Durf je verlangen uit te spreken. En vooral: durf er ook naar te handelen. Durf elk jaar meer geld te vragen voor de diensten die je levert, omdat je steeds meer vertrouwen in een ander, hoe ga je ermee om?

Bij het schetsen van dit ideale plaatje zijn mensen geneigd om één kant op te denken. Ze beginnen met hun eigen leven en bedenken hoeveel uren ze willen werken, hoeveel inkomen ze willen hebben en wat ze daar allemaal van willen doen. Dan weet je hoeveel uur je per uur moet gaan verdienen. Dat is het eerste niveau.

Om écht gelukkig te worden, wil je waarschijnlijk ook een bijdrage leveren aan de wereld. Niet alleen aan jezelf en je naasten, maar ook aan anderen. Je hebt waarschijnlijk niet voor niets voor een baan als arts gekozen.

Naast dat je je eigen leven op orde wilt hebben, wil je ook een zo groot mogelijke impact maken. Dat kun je doen door bijvoorbeeld heel veel mensen te helpen. Dat kan door heel goedkoop te zijn en heel veel uren te werken. Of je creëert iets wat los staat van jouw uren en voor de massa is.

Een andere manier om een grote impact te maken, is door een zo hoog mogelijk succespercentage te halen. Je wilt alleen maar klanten helpen die bij je collega niet terecht kunnen. Mensen die al meerdere dingen hebben geprobeerd en ten einde raad zijn. Zij zoeken dé expert en zijn ook bereid om daarvoor te betalen.

 Stel dat je alleen maar deze mensen opvangt. En je vertrouwt erop dat de mensen die niet bij jou terecht kunnen wel worden opgevangen door je collega. Hoe zou jouw wereld er dan uit moeten zien? Wie kun je helpen en welke impact ga je maken?

Het gemiddelde uurtarief voor een arts

Om onze arts alsnog een concreet cijfer te geven, hebben we toch nog even een rekensommetje gemaakt. Als arts kun je per jaar zo’n 1976 uur aan je praktijk besteden. Dat heeft de beroepsvereniging bedacht. De beroepsvereniging zegt dat van die uren ongeveer 1000 uur declarabel is. De rest ben je bezig met administratie en indirect patiëntgebonden taken.

Het tweede waar je dan naar gaat kijken is wat de gemiddelde arts verdient. Er zit een verschil tussen werken in loondienst en je eigen praktijk hebben. Gemiddeld komt het bruto neer op ongeveer 6400 euro per maand.

Als je