Waarom gaat de tijd zo snel?
Waarom gaat de tijd zo snel?
Mensen zeggen vaak: de tijd gaat zo snel. Maar in theorie is dat niet zo. De tijd gaat niet snel, want die heeft te maken met de omlooptijd van de zon, de maan en de aarde. Het is al een paar miljard jaar zo dat we 168 uur in de week hebben. Dat wordt niet zomaar meer of minder.
De tijd gaat niet snel, maar wij gaan snel aan de tijd voorbij. Toch is het begrip tijd iets waar veel mensen tegenaan lopen. Hoe ouder je wordt, hoe sneller het leven lijkt te gaan. De tijd vliegt voorbij en voor je het weet is er alweer een maand voorbij. Wij gaan je meer vertellen over hoe dat precies kan.
De tijd vliegt voorbij
Je kunt een heleboel dingen controleren in het leven, maar het enige wat je niet kunt controleren is de tijd. Je kunt een succesvolle business bouwen, maar geen euro heeft ooit een seconde tijd gekocht. Tijd is net het enige wat je niet kunt controleren. Probeer dat daarom ook niet. Accepteer het. Wat je wel kunt controleren, is hoe je met je tijd omgaat.
De gemiddelde leeftijd is 4000 weken. Dat is niet zo heel erg veel als je het zo hoort. Sporters leven gemiddeld iets langer, zo’n 3,5 jaar, vergeleken met mensen die niet sporten. Die tijd die vliegt voorbij. Dat heeft vooral te maken met de manier waarop jij je tijd invult en het soort ervaringen dat je hebt.
Wat ook interessant is, is dat sporters gemiddeld 3,5 jaar langer leven dan mensen die niet sporten. Alleen daar moet je dan wel gemiddeld 3,5 jaar voor sporten in je leven. Dan is het maar hopen dat je sporten leuk vindt.
Misschien heb je ooit eens een intercontinentale vlucht gemaakt. Je zit in een vliegtuig en vliegt bijvoorbeeld naar Peru. Dat is een vrij lange vlucht. Een van de langste van KLM. Die duurt 13 aaneengesloten uren. Stel, je hebt zo’n flighttracker. Je kunt het schermpje voor je instellen en dan zie je het vliegtuig met de resterende vliegtijd. Dan moet je eens proberen om daar 13 uur naar te kijken. Dan lijkt er geen einde aan te komen.
In plaats daarvan kun je ook dingen gaan doen. Nog wat werken, iets schrijven of iets lezen. Door jezelf bezig te houden met dingen die je leuk vindt om te doen, vliegen die 13 uur letterlijk en figuurlijk voorbij.
Wat je van dit hele verhaal leert, is dat tijd is gekoppeld aan ervaring. Hoe meer prikkels en indrukken dat je hebt, hoe sneller de tijd voorbij lijkt te gaan.
De paradox van tijd
Er speelt een grote paradox op het gebied van tijd. Als jij je verveelt en naar de klok zit te kijken, gaat de tijd veel langzamer dan wanneer je iets doet wat je leuk vindt. Maar als je kijkt naar hoelang iets in je herinnering duurt, is het vaak andersom. Je hoort vaak dat mensen zeggen dat de tijd steeds sneller lijkt te gaan naarmate ze ouder worden. Ze herinneren zich nog die eindeloze zomers van toen ze kind waren.
De theorie achter dit alles wordt beschreven in het boek Moonwaling with Einstein. In het boek gaat het over concurrerende herinneringen. Als kind heb je heel weinig herinneringen. Je bent als kind actief en reageert op bijna alles wat nieuw en interessant is. Bijna elk uur maak je wel iets memorabels mee wat je bijblijft. Als je als kind terugkijkt op je week, heb je het idee dat je een hele lange week hebt gehad, omdat je heel veel ervaringen op hebt gedaan die nieuw waren.
Naarmate je ouder wordt, zijn er steeds minder dingen nieuw. Er komen steeds meer ingesleten patronen. Je krijgt concurrerende herinneringen. Als jij van een maand moet onthouden dat jij vijf dagen in de week hetzelfde ontbijt hebt gehad, dan kun je niet al die momenten meer herinneren. Die herinneringen zijn er nog wel en met de juiste hypnose kun je ze ook nog wel oproepen, maar die worden als het ware gearchiveerd. De meest memorabele wordt onthouden en elke concurrerende herinnering die erop lijkt, wordt samengevoegd.
Als je terugkijkt, lijkt het alsof de tijd heel snel is gegaan. Dat komt door de manier waarop je tijd herinnert. Als je het idee wilt hebben dat de tijd langzamer gaat, dan zul je een leven moeten lijden waar zoveel mogelijk memorabele dingen in zitten.
Je vergeet nooit je eerste keren
We maken het hele begrip van tijd nog een stukje concreter. Denk eens terug aan alle eerste keren die je in je leven hebt gehad. Je eerste biertje. Je eerste kus. Je eerste intieme moment die je met iemand hebt gehad. Je eerste sales. Je eerste sollicitatiegesprek. Al die eerste dingen maakten ongelofelijk veel indruk. Al je zintuigen stonden open. Je was hyper, je was wakker. Je kon echt voelen dat er iets nieuws aan het gebeuren was. Dat maakte een enorme imprint.
De tweede keren, daar kun je vaak niet meer bij. Mensen proberen die herinneringen vaak nog terug te halen en raken er dan gefrustreerd over als dat niet meer lukt. Stel dat je nu denkt aan je eerste liefde en misschien kun je je nu nog helemaal romantiseren. Alle andere liefdes die daarna komen, ga je altijd vergelijken met die eerste. Maar die zal nooit meer zijn zoals die eerste.
Dat geldt ook voor bedrijven en tegenslagen die je hebt gehad. Door maar te blijven verlangen naar iets wat je één keer hebt gehad, kun je het jezelf heel ingewikkeld maken. Het wordt nooit meer zoals de eerste keer.
Leef in het nu
Hoe brengen we al die percepties van tijd nu samen? Als je het gevoel wilt hebben dat de tijd langzamer gaat, stop dan met alles doen en ga naar een witte muur zitten kijken een dag lang. Je zult dan merken dat die dag erg lang duurt. Maar als je dat de hele week doet, dan denk je na een week: “Goh, waar is de tijd gebleven.” Er zijn heel veel concurrerende herinneringen. Je herinnert je dat je een tijdje naar een muur hebt zitten kijken, maar verder herinner je je er niet zoveel meer van.
Hoe combineer je een memorabel leven met het gevoel dat je niet achter de tijd aan het aanhollen bent? Het beste wat je kunt doen is zoveel mogelijk in het nu te leven. Er is alleen maar nu. Je kunt denken: wat heb ik allemaal onthouden vanuit het verleden of wat wil ik allemaal nog aan memorabele momenten hebben. Misschien heb je nog een hele bucketlist die je wilt afstrepen. Dan ben je niet in het nu.
De mensen die het meest in het nu leven, verouderen het minst. Als je merkt dat je gedachten weer richting de toekomst gaan of misschien afdwalen naar het verleden, adem dan even heel bewust in en uit en breng jezelf weer terug naar het nu.
Natuurlijk mag je best toekomstplannen maken. Misschien staat er wel een hele gave vakantie op de planning waar je naar uitkijkt. Dat kan ook, maar blijf er niet in hangen. Dan zou je de tussenliggende tijd gefrustreerd zijn dat je het nu niet hebt.
Stop met plannen, ga leven
Mensen blijven maar plannen. En dat is precies waar het probleem ligt. Het stapelt zich op. We zeggen wel eens: morgen is de drukste dag van de week. Heel veel mensen die plannen hebben, zeggen dat ze het morgen gaan doen. En niet nu.
Als jij de hele dag alleen maar kennis aan het vergaren bent en leert over ontwikkeling, dan ben je niet bezig met die kennis toepassen. In je hoofd heb je een soort balans opgemaakt van alles wat je hebt gedaan en alles wat je nog moet doen. Hoe langer je plannen blijft maken, hoe groter die stapel met alles wat je nog moet doen wordt. Die wedstrijd win je niet. Het is ook geen eerlijke wedstrijd. Je blijft maar dingen opstapelen en voor je uitschuiven en vergelijken met de tijd die je al besteed hebt met dat voor je uitschuiven.
Als je boeken gaat lezen over persoonlijke ontwikkeling, dan hoor je negen van de tien keer een soort Heroes Journey. Uiteindelijk kom je altijd tot een soort ideaalplaatje. De beste en meest effectieve stappen. In twee stappen naar een miljoen of zelfs meer. Je leest succesverhalen van anderen. Als je het boek leest en je leest het in een dag, dan krijg je het gevoel dat het succesverhaal ook in een dag is gerealiseerd.
Jouw keuzes in het hier en nu
We zien Beyoncé als een van de meest bekende en beste zangeressen van de wereld op dit moment. Wat we vergeten is dat zij ook in een kerkkoortje heeft gezongen en daarna in Destiny’s Child. Het is een hele weg voor haar geweest om te bereiken waar ze nu staat.
Datzelfde kun je ook zeggen van topsporters en succesvolle zakenmensen. Als zij hun autobiografie gaan schrijven of laten schrijven en je leest die, dan is dat een succesverhaal van vallen en opstaan. Ze hebben dat gerealiseerd door iedere keer weer in het moment bewuste keuzes te maken die op dat moment in de ervaring het beste bij hun pasten.
Wat je leest en wat je voor je neus ziet of hoort, dat is nog steeds de ervaring van een ander. Hoe je ook in het hoofd van iemand zou willen kijken, je zou nooit helemaal kunnen begrijpen wat er in het hoofd van een ander omgaat.
Het is fantastisch om boeken te lezen en podcasts te luisteren. Het helpt altijd om te inspireren. Maar als je zoiets luistert, ben je dan 100% met je aandacht in het hier en nu of zit je ondertussen in je auto of ben je aan het stofzuigen? Hoe ga je nu met je tijd om? En is dat ook hoe jij jouw tijd gevuld zou willen hebben?
Vergeet niet te genieten
Een van de beste vragen die je jezelf kunt stellen, staat in het boek The Five Regrets of the Dying. Als je op het eind van je leven terugkijkt en je ligt op je sterfbed, heb je dan ten volle het leven geleefd dat je graag had willen leven? Het laatste wat je wilt, is dat je straks spijt hebt van gemiste kansen.
Laat je vooral niet opjagen doordat je het gevoel hebt dat de tijd zo snel gaat. Als je op de snelweg zit, hoeveel zie je dan echt van de omgeving? Je merkt pas als je gaat wandelen en je gaat letterlijk en figuurlijk in de vertraging treedt hoe mooi de omgeving eigenlijk is. En dat heeft ook weer alles met tijd te maken.
Soms denk je dat je sneller bent door sneller te gaan. Maar krijg je dan datgene waar je naar verlangt of waar je behoefte aan hebt? Het gaat altijd weer om de balans ertussen. Je hebt de keuzemogelijkheid om te versnellen en de keuzemogelijkheid om te vertragen. Bedenk je wat jij uit dat moment wilt halen dat voor jou memorabel is. En begin vooral nu alvast met het creëren van memorabele momenten.
Je hoeft niet per se heel veel nieuwe ervaringen op te doen. Misschien is het wel één soort ervaring waarmee je altijd maar weer een laag dieper kunt gaan. Wat je merkt in de jongere generatie is dat ze snel heel veel willen. De vraag is of dat ook beter is en of dat ook toevoegt aan je kwaliteit van leven.
Hiermee komen we terug bij waar we ook mee begonnen zijn. Door obsessief om te gaan met tijd die steeds sneller lijkt te gaan, wordt het ook heel zwaar. Je wilt heel snel iets bereiken en het succesverhaal van een ander kopiëren. Wat een ander in 30 jaar heeft gedaan, wil je eigenlijk morgen al.
Je verslindt het ene persoonlijke ontwikkelingsboek na het andere. Op een gegeven moment worden het concurrerende herinneringenen vergeet je 90% weer. Als je daarop terugkijkt bedenk je je: “Wow, nu heb ik zoveel boeken gelezen en er zo weinig uit geleerd. Hoeveel boeken moet ik dan nog lezen voordat ik alles weet?” Dan weet je dat je te veel en te snel wilt. Uiteindelijk verlies je de tijd die je erin steekt om het allemaal te consumeren, omdat je niet in het moment bent om het daadwerkelijk te laten landen.
